1 Ενα φάντασμα πλανιέται κάθε χρόνο πάνω από το ελληνικό καλοκαίρι: το φάντασμα της ξαπλώστρας στη Μύκονο. Οι μισοί έχουν κάνει κράτηση από τον Μάιο για μια τέτοια στο «πριγκιπάτο» της παραλίας Ψαρρού. Οι άλλοι μισοί καιροφυλακτούν για μια απόδειξη των τσουχτερών τιμών ώστε να ξιφουλκήσουν κατά της ασυδοσίας. Και από το 2009, το όνειρο του μέσου ευμαρούς Αραβα είναι να διακτινιστεί εδώ για μερικές σέλφι. Η πιο πρόσφατη απόδειξη εγκλήματος είναι μια σκαναρισμένη απόδειξη που θέλει την ξαπλώστρα στο νησί να φτάνει τα εξήντα ευρώ. Και εδώ, μαζί με την αισχροκέρδεια του ενός την πληρώνει και ολόκληρο το νησί. Λογική η οργή, θα σκεφτεί κάποιος. Οι υψηλές τιμές και οι εικόνες που συχνά διαρρέουν στον Τύπο από πάρτι με σαμπάνιες μοιάζουν να προκαλούν μια κοινωνία που μετράει το μηνιάτικο για το ρεύμα της. Και η ζώνη ευμάρειας και μπονβιβερισμού που ακούει στο brand Mykonos τρέχει ανάποδα και σχεδόν μόνη στο κουλουάρ της νέας φτώχειας. Βοηθάει σε αυτό και η επιδοτούμενη δημοσιογραφία των κοσμικογράφων, αυτών των νέων παραμυθάδων της εποχής μας. Είναι όμως τόσο αστραφτερές οι σελίδες; Κατ' αρχάς για τις ξαπλώστρες, να πω ότι φέτος για πρώτη χρονιά οι δήμοι δεν μπορούν να βάλουν πλαφόν στις τιμές τους. Αυτό ίσχυε και τα προηγούμενα χρόνια και οι πολυμήχανοι επιχειρηματίες είχαν επινοήσει την υπηρεσία «πετσέτα-νερό-παγάκια» για να φτάνουν τις τιμές σε αδιανόητα ύψη. Φέτος αυτό άλλαξε. Η Γενική Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας και Κοινωφελών Περιουσιών εισηγήθηκε άνοδο των τιμών για την εκμετάλλευση των παραλιών. Το κόστος μετακυλίστηκε στον μέσο παραθεριστή. Βεβαίως, υπάρχει και ο συνήγορος του διαβόλου για όλα αυτά. Εχουμε καπιταλισμό. Αυτός ενθαρρύνει την ιδιωτική πρωτοβουλία και τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Επίσης, στον καπιταλισμό επιτρέπονται και θύλακοι πολυτέλειας που δεν απευθύνονται σε όλους. Κανείς δεν ανάγκασε κάποιον να πάει διακοπές στη Μύκονο ή στο Πόρτο Φίνο αφού υπάρχουν και τα Παλούκια Σαλαμίνας. Επίσης, στην ίδια τη Μύκονο δεν ξεπερνούν τις δύο οι παραλίες με ακριβές ξαπλώστρες. Στις υπόλοιπες οι τιμές είναι προσιτές. Και τέλος, είναι λίγο γραφικό να υπερασπίζει κάποιος την «ελεύθερη αγορά» και να εγκαλεί το κράτος για έλλειψη προστατευτισμού στη Μύκονο. Ισως, πάλι, όλα τα παραπάνω να έχουν μια διάσταση υπερβολής. Η Μύκονος είναι απλώς ένα κοσμοδρόμιο. Κι εδώ υπάρχουν οι ασύδοτοι επιχειρηματίες. Οπως και αυτοί που σέβονται τους κανόνες. Κι εδώ υπάρχουν επισφαλείς εργαζόμενοι. Κι εδώ είναι μόνιμα εγκατεστημένα κλιμάκια ΣΔΟΕ, Επιθεώρησης Εργασίας και ΙΚΑ. Οι έλεγχοι είναι εντατικοί. Το νησί έχει προβλήματα με ελλείψεις προσωπικού στο Κέντρο Υγείας και στα σκουπίδια. Τις ώρες που γράφονται αυτές οι γραμμές, μάλιστα, έχει μεταμορφωθεί σε εκτονωτήριο μαζικού τουρισμού χωρίς κανόνες. Η όποια τοπικότητα μοιάζει να έχει ανασταλεί κάτω από τις ορέξεις του κάθε επιχειρηματία. Και η Χώρα του νησιού είναι ένα συνεχές σουβλατζίδικων και ρουχάδικων. Ισως, πάλι, να είναι το καλοκαίρι. Που όλα επιτρέπονται γιατί κρατάει λίγο. ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου